Hoe doorbreek je jouw gevoel van eenzaamheid?

Vorige week was ik weer eens even bij familie. Ze wonen wat verder weg en ik haalde 2 van onze kinderen op die er even uit logeren waren geweest. Ineens realiseerde ik het me echt. Wat zien we elkaar al lange tijd maar weinig! Al die momenten van verjaardagen en andere bezoekjes, gaan sinds corona (in andere vorm) voorbij. En inmiddels zijn we alweer een jaar verder.

Gemaakt voor relatie.
Maar niet alleen familie zien we minder. Ook alle andere contacten zijn veel minder. Minder kerkbezoeken, minder verjaardagen, minder koffiemomentjes, periodes zonder school, periodes van thuiswerken… Van alle kanten is er gesnoeid in onze contacten. En dat doet wat met je! Ook al realiseren we ons dat niet altijd.

Als mens ben je niet gemaakt om in isolement te leven. Maar juist om in relatie te leven met anderen. En hoe ikzelf ook gesteld kan zijn op mijn kostbare momentjes alleen en met God; er komt altijd weer een moment waarop ik weer blij ben mensen om me heen te hebben.

Nou heb ik het geluk samen te leven met een man en 3 kinderen en word ik elke dag overladen met knuffels. Maar ook ik was even onderste boven vanmorgen toen een vriendin van me mijn keuken binnen viel en me spontaan omhelsde. Ze was dankbaar voor een stukje dat ik had geschreven waar ze wat aan had gehad en kwam me even haar waardering brengen. Iets wat ooit heel gewoon was, was ineens uitzonderlijk geworden.

Het diepste van jezelf met een ander delen.
Even een moment van emotie, even een moment van delen wat er in je ziel omgaat. Ik vond het mooi en het trof me. Dat is wat we als mensen ook nodig hebben. Een knuffel, een blijk van waardering, mensen bij wie het voor jou veilig is om je diepste gedachten en gevoelens te delen. Even juist geen afstand, maar op alle vlakken dichtbij.

Daar laden we van op, daar kunnen we op verder. En God weet dat. God weet dat we Hem nodig hebben, maar ook dat we mensen om ons heen nodig hebben. Maar hebben wij het zelf altijd voldoende door?

Hoe eenzaam ben jij?
Hoe zit dat met jou? Hoeveel contacten heb je op dit moment? En wat haal je uit die contacten? Waar heb jij behoefte aan? En waar hebben de mensen om jou heen behoefte aan? Voel jij je wel eens eenzaam?

Want juist als jij je eenzaam voelt, kan het zijn dat je jezelf vanuit dat gevoel van eenzaamheid nog meer gaat isoleren. Dat je mensen en God op een afstand houdt, doordat jij jezelf zo eenzaam voelt. Misschien wel met de gedachte dat niemand op jou zit te wachten, nu jij met een dergelijk gevoel rond loopt. En zo kan je jouw eenzaamheid in stand houden.

Misschien vecht je wel tegen het gevoel van eenzaamheid door het zoveel mogelijk te negeren en afleiding te zoeken. Maar juist door zo te vechten tegen je gevoel, wordt je nog meer eenzaam. Je bent dan niet in contact met jezelf en dan kun je ook niet echt in contact zijn met de mensen die je nu nog wel ziet.

Contact maken met hoe het met jou gaat!
Ook God kun je op een afstand gaan ervaren als je niet in contact bent met wat je werkelijk voelt en ervaart. Dus ik wil je aanmoedigen, om contact te maken met jou! Hoe gaat het eigenlijk echt met je en wat ervaar je op dit moment? Hoe vaak sta jij daar echt bij stil?

Deel jouw binnenkant met anderen.
En hoeveel gebruik maak jij eigenlijk van de manieren waarop je mensen nog wel kunt ontmoeten? Het helpt om mensen op te zoeken bij wie je kunt delen hoe jij je voelt. Dat kan misschien spannend zijn. Je kunt bang zijn dat mensen niet zitten te wachten op hoe het echt met jou gaat. Of misschien wil je de ander daar niet mee belasten. Maar het kan de ander juist ook uitnodigen, om ook iets te delen van haar binnenkant.

Dus kom uit dat isolement, en verbind je met anderen en met God, zodat de cirkel van eenzaamheid weer doorbroken wordt.

Vind je het lastig om in contact te komen met jouw eenzaamheid en daarmee ook met anderen en met God? En zou je daar wat extra hulp bij kunnen gebruiken? Dan is mijn 1 op 1 traject ‘Wandelend naar een sterke band met Jezus’ iets voor jou.